Karaula Kostin Dol

U prolece 1985. godine, moja inzenjerijska ceta iz Stipa je radila na uredjenju i prosirenju puta od mesta Todorovci pa do karaule Kostin Dol. Prvi (i jedini put) sam bio na nekoj karauli. Vec na samom dolasku se osecala drugacija atmosfera u odnosu na onu okovanu disciplinom koju smo poneli iz kasarne. Spavali smo upravo u mestu Todorovci, u zgradi osnovne skole koja je tada imala desetak ucenika od prvog do cetvrtog razreda. Bio je ucitelj i posluzitelj koji je cistio njihovu ucionicu, izlazio sa onim zvonom i oznacavao pocetak nastave, ali i spremao deci uzinu. Vise od mesec dana smo uzivali na tom terenu.

U tom periodu smo cistili i minske bunare ispod puta za Delcevo u reonu Kalimanskog jezera. Nisam ni znao da tako nesto zna da bude ispod asfalta na onim deonicama puta koji su pored reka ili jezera.... Samo i nema vise prolaska, ode saobracajnica u vodu sa sve bankinom i znakom o dozvoljenoj brzini.